**OPGELET ALLEMAAL.. DEZE SITE IS VERHUIST NAAR: www.yvonnetempelaar.nl

Hier vind je mijn verhalen van Tippeltje de mier.

Tippeltje de mier woont in het Toverhazelaar bos samen met zijn grote vriend

Simba de ijsbeer en nog een heleboel andere vriendjes.

Met zijn allen beleven ze de spannendste avonturen..!!

Lees de verhaaltjes eens voor aan je kinderen en kijk hoeveel plezier ze eraan beleven.

En mochten de verhaaltjes je bevallen, laat dan eens een berichtje voor me achter...!!

Ter nagedachtenis aan onze beste vriend en mijn maatje John Jille die geheel plotseling

van ons is heengegaan wil ik dit verhaal van Tippeltje de mier opdragen.

Deze is voor jouw broertje....liefs van je sissiee of zoals jij me altijd noemde

je Schotse zwerfkei, je vrientie fietsie en je petekind Conner the Great...!!

Tippeltje de mier en de rappende kameleon....!!

**SPECIALE SINTERKLAAS EDITIE VAN TIPPELTJE DE MIER....**

Tippeltje de mier en het raadsel van de verdwenen pepernoten.

Tippeltje de mier en het raadsel van de verdwenen pepernoten,

Eindelijk is het dan zover,  vandaag is het  5 December.

Alle dieren van het Toverhazelaar bos  zijn al weken in de ban van Sinterklaas,  en als het goed is heeft Sinterklaas ook dit jaar weer bij alle dieren  iets lekkers in de schoen gedaan.

Maar is dat wel zo..??

Ik denk dat een aantal dieren vandaag heel raar op hun neus zullen kijken…!!

Tippeltje de mier springt zijn bed uit en rent zo snel als zijn kleine pootjes hem kunnen dragen naar zijn voordeurtje, want daar staan zijn rode regenlaarsjes.

Hij is héél benieuwd of Sinterklaas er ook dit jaar weer iets lekkers in heeft gestopt.

Hij pakt één van zijn rode regenlaarsjes op, maar wat is dat..??

“Er zit niks in” zegt Tippeltje verbaasd. Hij houd één van zijn regenlaarsjes op zijn kop en schud er hard mee, maar er zit echt niks in. “Misschien in de andere” zegt Tippeltje hoopvol en schud met het andere laarsje. Maar ook daar zit niks in..

“Hee maar wat is dat” zegt Tippeltje verrast? Naast Tippeltjes  regenlaarsjes ligt een hoopje aarde.

Tippeltje gaat op zijn knietjes zitten en kijkt er verbaasd naar.

Op het hoopje aarde ligt nog maar liefst één pepernootje.

Tippeltje pakt het op en kijkt er verdrietig naar. “ Is dat alles” denk hij?

“Klop, klop, bonk, bonk” klinkt het hard op Tippeltjes deurtje.

Als Tippeltje de deur opendoet staat Dolf de das voor de deur en hij kijkt niet blij.

“Dit is alles wat er in mijn schoentje zat” zegt Dolf boos terwijl hij één schuimpje in de lucht steekt.

“De Sint is dit jaar wel erg gierig, of ik ben toch niet zo lief geweest als ik dacht” zegt Dolf met twijfel in zijn stem.

Dan ziet Dolf het pepernootje in Tippeltjes pootje. “Je gaat me toch niet vertellen dat jij ook maar één klein pepernootje in je laarsje had” vraagt Dolf terwijl hij naar het verdrietige gezicht van Tippeltje kijkt.

“Ja eigenlijk wel” zegt Tippeltje en hij neemt een grote hap van de pepernoot. Ik kan er dus net zo goed maar van genieten en hij smakt luid terwijl hij op het stukje pepernoot kauwt.

Dolf kijkt langs Tippeltje naar binnen en ziet het hoopje aarde liggen naast de laarsjes van Tippeltje.

“Hee dat is toevallig” zegt Dolf en hij wijst naar het hoopje aarde.

Ik had ook zo’n hoopje naast mijn schoenen liggen.

“Dat is wel heel toevallig” zegt Tippeltje. Kom op, we gaan dit raadsel tot op de bodem uitzoeken.

Samen lopen ze richting de open plek in het bos.

Ondertussen ergens heel diep onder de grond,  in een piepklein holletje zit een klein diertje  heerlijk te smikkelen van een hele berg Sinterklaas snoepgoed. Ze likt genietend haar lange klauwen af waarbij ze chocolade over haar hele spitse snuit smeert.

“hahaahah joepieeee” zegt ze zachtjes lachend. Dit jaar heb ik ook iets in mijn schoentje, ook al moest ik het zelf gaan halen…!!

Op de open plek in het bos staan al heel veel dieren druk pratend bij elkaar, en zo te zien hebben zij ook niet heel veel bijzonders in hun schoen gehad.

Elk dier verteld zijn of haar verhaal, en alle verhalen zijn steeds hetzelfde. Overal maar één klein pepernootje, chocolade centje of schuimpje in de schoen en een grote hoop aarde ernaast.

“Ik zei het toch” zegt Dolf boos. Het ligt dus niet aan mij, ik ben super lief geweest dit jaar, nou ja bijna het hele jaar dan. De Sint is gewoon gierig geworden, dat is ’t en niet anders.

Dolf is zo boos dat hij met zijn armen over elkaar gaat staan en zijn bek stijf dicht klemt.

Op dat moment komen Jack en Jill de eekhoorns aanrennen met een hele berg lekkers in hun pootjes. Als ze de andere dieren zo boos zien kijken blijven ze geschrokken staan.

“Hoe komen jullie aan al dat lekkers” vragen de bosdieren in koor.

“Nou eehh gewoon in ons holletje natuurlijk” zegt Jack “Ja gewoon smak, smak in ons holletje” zegt Jill met haar bek vol pepernoten.

“Joehoeee kijk eens wat ik in mijn hol had” horen de bosdieren dan een stem hoog vanuit de lucht roepen. Een chocolade letter, geweldig he??

“Ja echt super tof voor je” zegt Simba boos, geniet ervan. Wij kijken wel toe hoe jij hem lekker opeet.

“Wat is hier aan de hand” vraagt Ursula de wijze uil zodra ze op een grote tak is geland, jullie kijken niet zo blij.

“Nee natuurlijk kijken wij niet blij” zegt Dolf boos, wij moeten het doen met maar liefst één klein dingetje in onze schoen terwijl jij en Jack en Jill aankomen met een hele berg lekkers.

Mogen we dan alsjeblieft boos zijn of niet..??

De bosdieren vertellen het hele verhaal aan Ursula en het is Tippeltje die opeens iets opmerkt.

“Alle dieren die op de grond wonen hebben zo goed als niks van de Sint gehad, terwijl de dieren die hoog in een boom wonen wel lekkers hadden, is dat niet toevallig” vraagt Tippeltje?

“Dan is het een dief” roept Dolf ineens hard, een dief die niet in bomen kan klimmen, dus gelukkig geen gierige Sinterklaas..!!

“Ja en als ik de dief in mijn grote poten krijgt dan sla ik zijn kop van zijn romp en schop ik hem het bos uit ” zegt Simba boos en hij slaat hard met zijn vuist in de palm van zijn grote poot.

“Rustig allemaal” krast Ursula, laten we eens even goed nadenken.

Welke dieren kunnen niet in bomen klimmen en niet te vergeten, maken hoopjes aarde?

“Een mol” roept Tippeltje luid, een mol. Die kan niet klimmen en maakt hoopjes aarde.

Maar waarom zouden zei ons  lekkers willen stelen?

“Ik denk dat we dat maar eens moeten gaan vragen” zegt Tippeltje heel resoluut….!!

“Ken jij de familie mol” vraagt Simba aan Tippeltje terwijl ze richting het grote bos meer lopen waar de familie mol onder het grote grasveld woont?

“Nee eigenlijk niet” zegt Tippeltje met een diepe zucht. Ze komen alleen snacht’s tevoorschijn en dan slapen wij. Ik heb ze zelfs nog nooit gezien.

Eenmaal op het grote grasveld zoeken Tippeltje en Simba naar een verse molshoop.

“Hier is er ééntje” roept Simba naar Tippeltje. En wat doen we nu?

“Tja hard roepen denk ik” zegt Tippeltje en haalt zijn kleine schoudertjes op.

“Hallo is daar iemand” roept Tippeltje zo hard als hij kan in de molshoop, maar niemand antwoord.

“Ik denk dat we het in een andere molshoop moeten proberen” zegt Tippeltje. Simba kijkt naar al de molshopen die er liggen op het grasveld en zegt: “allemachies kleine Tippelmans welke van de duizend molshopen wil je proberen”?

“Molletjes maken gangen onder de grond” zegt Ursula, probeer de middelste molshoop en laten we hopen dat het geluid dan door alle gangen gonst.

Alle dieren knikken instemmend en met zijn allen lopen ze naar de middelste molshoop.

“Wil jij het proberen Simba” zegt Tippeltje, jij hebt een veel hardere stem dan ik?

Simba zet zijn beide poten rond zijn grote bek, haalt een keer diep adem en roept zo hard als hij kan: “HALLOOOOO”…

En dan ineens komt er verse aarde uit de molshoop omhoog en een héél klein kopje piept uit de aarde tevoorschijn.

Het kleine kopje zit van onder tot boven onder de chocolade en eraan vast geplakt zitten kruimels van pepernootjes en schuimpjes.  “Waarom maak je mij wakker, ik lag net zo lekker te slapen met mijn lekkere volle buikje” zegt het kleine molletje?

“Had jij wel iets in je schoentje dan” vraagt Tippeltje aan de kleine mol?

Wij hadden namelijk helemaal niks in onze schoen, en we vragen ons af hoe dat kan.

“Ja, en naast onze schoentjes lag een verse molshoop, weet jij daar misschien meer van” vraagt Simba de ijsbeer met een boze stem?

Het gezichtje van de kleine mol kleurt knalrood onder alle chocolade.

“Nou uuuuhhh nee” stamelt het kleine molletje, ik weet helemaal van niks.

Een paar molshopen verderop zien de bosdieren opeens een hele berg aarde omhoog komen, dan een enorme berg snoepgoed en dan een boze kop van een oude mol.

“Wat is dit nou toch allemaal voor troep” roept de oude mol boos. Weet Sinterklaas nu nog steeds niet dat mollen alleen maar regenwormen eten??

Met een hondendrol of een koeienvlaai op mijn ouwe kop  kan ik best leven maar niet met deze rommel.

Steeds meer en meer snoepgoed komt er uit de molshoop tevoorschijn en de kleine mol word steeds roder en roder.

“Daar heb je al ons lekkers” roepen de bosdieren luid, en ze rennen er op af.

“Maar nu weten we nog steeds niet wie het van ons gestolen heeft” zegt Simba tegen Tippeltje.

“Nou ik denk dat ik het wel weet” zegt Tippeltje. De oude mol is inmiddels uit zijn molshoop gekropen en pakt de kleine mol bij zijn nekvel.  Volgens mij weet jij hier meer van he is het niet kleine mol?

Kleine mol verbergt zijn snoetje in de vacht van de oude mol en zegt luid snikkend: “waarom komt Sinterklaas nou nooit eens iets in mijn schoentje doen? Elk jaar kijk ik vol verlangen in mijn schoen, ik maak elk jaar een mooie tekening voor Sinterklaas en toch zit er elk jaar weer helemaal niks in mijn schoentje.

Dit jaar wilde ik het zo graag dat ik al het snoepgoed van de bosdieren gestolen heb. “Maar” zegt kleine mol ik heb wel overal iets voor de dieren laten liggen.

“Ja bij mij één chocolade centje” zegt Simba boos en daar moest ik het mee doen.

“Ja en bij mij één schuimpje” roept Dolf de das en ik dacht dat Sinterklaas gierig was geworden.

“Bij mij lag nog precies één pepernootje” zegt Tippeltje de mier, stelen is niet netjes kleine mol..!

Kleine mol die nog steeds aan zijn nekvel hangt begint nog harder te snikken. De oude mol kijkt hem dreigend aan en zegt: “heb jij niet iets tegen al deze dieren te zeggen, kleine mol??

“Sorry” piept kleine mol zachtjes. Ik wilde het zo ontzettend graag.

Iedereen krijgt medelijden met het kleine molletje zo ook de oude mol.

“Eigenlijk is het ook wel een beetje mijn schuld” zegt de oude mol. Wij hebben heel lang geleden tegen Sinterklaas gezegd dat hij bij ons niks hoeft te brengen op 5 December. Wij lusten namelijk alleen maar regenwormen. Voor het eerst is er een mol geboren die al dat snoepgoed wel lust.

En tja die word nu dus helaas elk jaar overgeslagen…

“Ik heb een idee” roept Tippeltje de mier luid en hij springt op. Als alle dieren volgend jaar hun schoentje zetten dan stoppen we er allemaal een briefje in dat kleine mol ook graag iets in zijn schoentje wilt. Wedden dat het dan allemaal goed komt…!!

Kleine mol’s gezichtje klaart op en er breekt een stralende lach door op zijn snoetje.

Ouwe mol zet haar op de grond en ze maakt een jubel dansje van plezier.

Alle dieren lachen en genieten nog de hele dag met zijn allen van al het lekkers dat Sinterklaas in de schoentjes had gestopt..!!

Zo zie je maar. Ook al wil je iets nog zo ontzettend graag hebben, je mag het nooit stelen.

Dag Tippeltje de mier, dag kleine mol, tot de volgende keer.

Yvonne Tempelaar

Tippeltje de mier en de rappende kameleon,

Het is nog heel vroeg in de morgen, de maan staat nog hoog aan de hemel maar toch is het al een drukte van jewelste in het Toverhazelaar bos.

Alle bosdieren zijn druk in de weer met het opruimen  van het bos want vandaag komt er wel een heel bijzonder dier logeren.

En hoe bijzonder dat dier is zal ik jullie nu vertellen..!!

Tippeltje gooit met een  enorme zwaai zijn deurtje open en geeuwt luid, WAAAHH.

“Goedemorgen wereld” zegt Tippeltje hardop en hij loopt snel terug naar binnen om zijn rode regenlaarsjes aan te trekken.

Als Tippeltje naar buiten loopt botst hij bijna tegen Ursula de wijze uil op.

“O sorry Tippeltje ik had je niet gezien” zegt Ursula geschrokken. Ik ben ook zo opgewonden.

Vandaag is het eindelijk zover en komt mijn verre neef Rapper de kameleon logeren, ik heb hem al zolang niet gezien.

Tippeltje en Ursula bespreken samen wat er allemaal nog gedaan moet worden en gaan aan de slag.

Een paar uur later als de zon eindelijk opkomt staan alle dieren bij elkaar en kijken tevreden rond.

“Alles is prachtig schoon he Tippelmans” zegt Simba de ijsbeer met een tevreden zucht?

“Zeker weten” zegt Tippeltje, laat Rapper  nu maar komen.

Alle dieren staan bij elkaar onder de grote dikke eik van Ursula de wijze uil en wachten gespannen op de komst van Rapper de kameleon.

En dan roept Ursula opeens: “hee luister allemaal, horen jullie dat”?

Iedereen luistert ingespannen en heel, heel in de verte horen ze een melodietje.

Het word niet gezongen maar gerapt, en het klinkt zo:

Poehpoehpoeh….poehpoehpoehpoeh..

Mijn naam is rapper  en als je goed kijkt zie je het gebeuren,

Maak mij boos of aan het lachen dan verander ik mijn kleuren.

Soms ben ik geel en soms  zo groen als mos,

En kun je mij nooit vinden  in het Toverhazelaar bos.

Als ik verliefd ben op een hele mooie vrouw dan word ik pimpel pimpel  paars,

En laat je een windje in mijn gezicht word ik zo rood als Tippeltjes laars.

Poehpoehpoeh…..poehpoehpoehpoeh…

Mijn naam is Rapper en als je goed kijkt zie je het gebeuren,

Maak mijn boos of aan het lachen dan verander ik mijn kleuren.

Zo zien de bosdieren de rappende kameleon aankomen wandelen met zijn knapzak op zijn rug terwijl hij vrolijk zijn liedje rapt.

Net als Rapper zijn liedje nogmaals inzet klinkt er opeens: “uche uche uche” en dan is het stil…!!

Verbaasd kijken de bosdieren naar Rapper die opeens stokstijf stil blijft staan en druk naar zijn keel gebaard.

“Wat zou er met hem aan de hand zijn” vraagt Simba aan Tippeltje en Ursula die vlak naast hem staan??

“Het lijkt wel alsof hij zijn stem kwijt is” zegt Ursula en ze trippelt snel naar Rapper toe.

Die wijst nog steeds naar zijn keel, verschiet om de haverklap van kleur  en maakt alleen maar hmm hmmm geluidjes.

“Hij heeft vast en zeker te veel gerapt” zegt Ursula en bij die woorden knikt Rapper heftig met zijn kop.  We moeten hem meteen naar Grootje de bos heks brengen die weet vast wel raad.

En zo lopen ze in optocht naar het huisje van Grootje.

Grootje staat in haar deuropening bladeren weg te vegen als ze de hele stoet aan ziet komen met Rapper de kameleon, Ursula en Tippeltje voorop.

“Onze Rapper heeft iets teveel gerapt” legt Ursula uit en wijst naar Rapper die er een beetje zielig en verloren bij staat en nu de kleur knal geel heeft.

“Weet U misschien hoe hij zijn stem weer terug krijgt” vragen de bosdieren in koor?

“Kom maar binnen allemaal” zegt Grootje dan zal ik eens kijken wat ik kan doen.

Als alle dieren bij elkaar in het gezellige huisje staan zegt Grootje: “laat me eens in je bek kijken Rapper? Rapper opent zijn bek, rolt zijn enorme kleverige tong uit en zegt heel hard AAAAAAHHH.

“Ja” zegt Grootje dat is een typisch geval van te veel rappen.

Ze steekt het vuur aan onder haar kookpot en rent de keuken door op zoek naar allerlei spulletjes voor in haar brouwsel.

Met een schaar knipt ze wat haar af van een lange paardenstaart en mompelt zachtjes: “wat paardenhaar voor de stekels in je keel, wat vers gemalen vleermuisbotten voor je stem, wat gestampte konijnenkeutels en fijn gemalen vliegenzwam om je luchtpijp te ontsmetten”.

Ondertussen kijken de bosdieren elkaar aan en trekken hun neus op. Rapper is inmiddels pikzwart geworden van ellende. Hij schud heftig met zijn kop en lijkt te willen zeggen dat hij dat dus echt niet op gaat drinken..!!

Maar Grootje gaat gewoon verder. Nog wat geplette kikkerbillen en gedroogde duizendpoot om de boel te smeren, wat geplette salamanderogen en een snufje gedroogde ingewanden van een pad om je stembanden te prikkelen, en tenslotte het aller belangrijkste, een scheet van een stinkdier om je stem weer op gang te brengen en je te verzekeren van een heerlijke frisse adem. Ze opent een flesje en gooit het leeg in haar kookpot. Eén voor één vluchten de bosdieren het huisje van Grootje uit met hun neuzen stijf dicht geknepen.

Alleen Tippeltje en Ursula blijven staan, wel elk met een knijper op hun neus die ze snel van de tafel hebben gepakt.

Rapper is inmiddels in elkaar gezakt. Hij is op een stoel gezet en ziet voor de helft zwart en bruin.

Grootje giet wat van het brouwsel in een kopje en giet er wat van in de bek van Rapper.

Die krijgt meteen alle kleuren van de regenboog en schiet overeind van zijn stoel.

Hij opent zijn bek en rapt: “poehpoehpoeh”. “Joepieeee ik kan weer rappen” roept Rapper blij en hij geeft Grootje een gigantische knuffel.

Even later gaan de bosdieren en Grootje op weg naar de grote dikke eik om daar een feestje te geven voor Rapper, die nog steeds helemaal in zijn nopjes is.

Vrolijk zet hij zijn liedje weer in en met luide stem zingen alle bosdieren mee:

“Poehpoehpoeh….poehpoehpoehpoeh….

Mijn naam is Rapper en als je goed kijkt zie je het gebeuren,

Maak mij boos of aan het lachen dan verander ik mijn kleuren.

Soms ben ik geel en soms zo groen als mos,

En kun je mij nooit vinden in het Toverhazelaar bos.

Als ik verliefd ben op een hele mooie vrouw word ik pimpel pimpel paars,

En laat je een windje in mijn gezicht word ik zo rood als Tippeltjes laars.

Poehpoehpoeh…poehpoehpoehpoeh..

Mijn naam is Rapper en als je goed kijkt zie je het gebeuren,

Maak mij boos of aan het lachen dan verander ik mijn kleuren.

Het feestje duurde nog tot in de late uurtjes. En Rapper?? Die rapte er vrolijk op los de hele avond lang.

En zo zie je maar dat een drankje soms heel vies kan zijn maar wel heel goed kan helpen…!!

Dag Tippeltje de mier, dag Rapper tot de volgende keer…!!

Yvonne Tempelaar

Tippeltje de mier en de pratende vogelverschrikker,

Het was een prachtige Herfstdag in het Toverhazelaar bos.

De bladeren aan de bomen hadden de meest prachtige kleuren

rood, groen, bruin en geel.

De paddenstoelen schoten met bosjes tegelijk uit de grond.

Het was bijna Halloween en alle dieren in het bos waren druk bezig met

het versieren van het Toverhazelaar bos.

Niks aan de hand zou je denken....maar Tippeltje de mier

en Simba de ijsbeer zouden vandaag de schrik van hun leven krijgen...!!

"Waar heb ik mijn rode regen laarsjes nou toch gelaten" vraagt Tippeltje

zich met een diepe zucht af. Ik had ze toch hier bij de deur neergezet?

Tippeltje kijkt onder de tafel, onder zijn bed maar nergens kan hij zijn

rode regen laarsjes vinden.

Dan komt er opeens een grote witte poot naar binnen en klinkt het: "zoek je

deze soms kleine tippelmans"?

"Oo mijn rode regen laarsjes" zegt Tippeltje blij. Waar heb je die nou toch weer

gevonden?

"Gewoon hier buiten naast je voor deurtje" zegt Simba lachend.

"Trek ze snel aan Tippelmans dan gaan we snel op pad" zegt Simba ongeduldig.

"Wat lief he van Grootje de bos heks dat we vandaag een pompoen lantaarn

mogen komen maken" zegt Tippeltje blij tegen Simba?

"Ik heb er echt mega zin in" zegt Simba met zijn lippen smakkend. Vooral wat

we na het maken van de pompoen lantaarn gaan doen vind ik erg leuk haha.

Pompoen taart eten joepieee en hij wrijft met zijn grote poten over zijn bolle buik.

Tippeltje moet ontzettend lachen en zegt: "alle me nootjes nog aan toe, denk jij wel eens

aan iets anders dan aan eten"? "Nee bijna nooit" zegt Simba en samen lopen ze

hard lachend verder naar het huis van Grootje de bos heks.

Grootje de bos heks woont vlak bij het mais veld waar in deze tijd van het jaar de

aller grootste pompoenen groeien.

Als Tippeltje en Simba bij het huisje van Grootje aankomen is ze al druk in de weer

om van alles klaar te zetten. Er staat een grote tafel helemaal vol met schalen, scherpe

mesjes en kaarsjes in verschillende kleuren.

"Goedemorgen Grootje" zeggen de twee vriendjes in koor als ze binnen komen.

"Ooo hallo lieve vriendjes" zegt Grootje geschrokken, is 't al zo laat??

Ik heb nog geen tijd gehad om de pompoenen uit het mais veld te halen, zouden jullie

dat even voor me willen doen?

"Uiteraard willen wij dat doen" zegt Simba en trekt Tippeltje snel achter zich aan naar buiten.

"Alle me nootjes nog aan toe" zegt Tippeltje waarvoor al die haast?

O snap je het dan niet Tippeltje? Grootje neemt elk jaar van die kleine pompoenen mee, nu

hebben wij de kans om een paar mega grote pompoenen mee te nemen. Hoe groter de

pompoenen, hoe groter straks de pompoen taart snap je?

"Je denkt dus echt alleen maar aan eten he Simba" zegt Tippeltje lachend en samen gaan ze op pad

naar het mais veld.

Als ze daar aankomen kijken ze hun ogen uit. Zo ver als ze kunnen kijken ligt het veld

bezaaid met pompoenen.

Midden in het veld staat een grote boos kijkende vogelverschrikker op wacht om de vogels op

afstand te houden.

"De rillingen lopen altijd over mijn rug als ik die vogelverschrikker zie" zegt Simba huiverend tegen

Tippeltje. "Je gaat me toch niet vertellen dat jij, zo'n grote ijsbeer bang bent voor een

vogelverschrikker" vraagt Tippeltje lachend aan Simba.

"Nee bang niet" zegt Simba dapper maar ik vind hem best een beetje eng.

Samen lopen ze door het veld op zoek naar een paar mooie grote pompoenen. De enge

vogelverschrikker lijkt even vergeten.

"Kijk daar" roept Simba dan ineens. Oo kleine Tippelmans die is groot, die nemen we mee naar Grootje.

"Alle me nootjes nog aan toe" zegt Tippeltje verbouwereerd dat is de grootste die ik ooit in mijn

leven gezien heb!

Zo snel als Tippeltjes kleine pootjes hem kunnen dragen rent hij achter Simba aan naar de grote pompoen toe.

Simba pakt een scherp mesje uit zijn zak die hij had meegenomen uit Grootjes huisje en begint snel met het

los snijden van de pompoen terwijl zijn grote tong uit zijn bek hangt van inspanning.

"WAT ZIJN JULLIE DAAR AAN HET DOEN " klinkt opeens een harde stem?

MAAK DAT JULLIE WEGKOMEN.....!!

Tippeltje en Simba springen geschrokken op en kijken snel om zich heen waar die enge stem

vandaan komt.

Dan krijgen ze de schrik van hun leven. De vogelverschrikker zwaait wild heen en weer en er komen

stoom wolkjes uit zijn oren. SCHEER JULLIE WEG...OPHOEPELEN..!

Dat hoeft de vogelverschrikker geen twee keer te zeggen. Aaaaaahhhh gillen Simba en Tippeltje en gaan er

als een haas en wind vandoor.

Ze kijken niet eens meer om maar rennen zo hard als ze kunnen naar het huisje van Grootje.

Ondertussen kijken Bennie en Berend de bever tweeling lachend naar de in paniek weg vluchtende

vriendjes. Het zijn nog maar kleine bevertjes, ze zijn vorig jaar in 't voorjaar geboren maar 't zijn nu al

ontzettende deugnieten.

"Ooo wat hebben we die twee mooi te pakken genomen" lachen ze samen.

"Die blik op het gezicht van Simba vergeet ik mijn hele leven lang niet meer" zegt Bennie en hij moet zo

lachen dat zijn schuddende buikje er pijn van doet.

"Nee" zegt Berend en die kleine Tippeltje die heeft het vast en zeker van schrik in zijn kleine broekje gedaan.

Samen rollen ze over de grond van het lachen.

Buiten adem komen Tippeltje en Simba aan bij het huisje van Grootje.

"Dddddeeee vvvvvvogelvvverschrikkker isssssss lllevvveeenddd geworrrrddeeen" zeggen de vriendjes

bibberend in koor.

Grootje schiet in de lach om die twee bibberende vriendjes. De één zo groot en de ander zo klein.

Een levende vogelverschrikker, dat kan toch helemaal niet lieve vriendjes.

Ze schuift een stoel onder de billen van beide vriendjes en geeft ze beide een grote kop warme

chocolademelk. Vertel me nu eens rustig wat er is gebeurd?

De vriendjes vertellen van de heen en weer zwaaiende vogelverschrikker en de harde stem die riep

dat ze moesten ophoepelen.

"Het klinkt mij meer als een kwajongens streek in de oren" zegt Grootje als de vriendjes hun verhaal

hebben gedaan.

We gaan maar eens een kijkje nemen bij die vogelverschrikker.

"Nee absoluut niet" zeggen Simba en Tippeltje in koor. Wij blijven lekker fijn hier!

"Jullie gaan gewoon mee stelletje bangerikken" zegt Grootje ferm. Hup hup we gaan eens

kijken wat er in mijn mais veld allemaal aan de hand is.

Eenmaal bij het mais veld aangekomen verschuilen Simba en Tippeltje zich bibberend achter

de rug van Grootje.

"Hee jij daar vogelverschrikker" roept Grootje luid. Kan jij echt zo hard heen en weer zwaaien?

Plotseling komt de vogelverschrikker weer tot leven. Hij zwaait hard heen en weer en er komt

weer stoom uit zijn oren. "GA WEG UIT MIJN VELD" klinkt weer de harde stem.

"Zie je wel" gillen Tippeltje en Simba in koor en net als ze het op een lopen willen zetten valt de

vogelverschrikker om in een grote modder plas, en daar onder de versleten jas van de vogelverschrikker

vandaan kruipen Bennie en Berend de bever tweeling. Van top tot teen besmeurd met modder.

Grootje en Tippeltje schieten heel hard in de lach maar Simba niet die kijkt heel boos en

loopt met snelle passen naar de tweeling toe.

Hij grijpt ze in hun nekvel en houd ze hoog in de lucht. De modder zit met grote klonters aan

hun gezichtjes geplakt en druipt van de tweeling op de witte vacht van Simba.

Als Simba de geschrokken en besmeurde gezichten van de tweeling ziet moet ook hij lachen.

"Het was eigenlijk best grappig toch" zegt Bennie de bever voorzichtig?

"Ja maar ik schrok wel een beetje van je hoor Simba" zegt Berend. Ik dacht dat je

ons echt een pak voor onze broek ging geven.

Allemaal moeten ze lachen om die twee donderstenen.

Simba en Tippeltje maakten die dag de aller mooiste pompoen lantaarn van het

hele Toverhazelaar bos en Grootje bakte de aller grootste pompoen taart die

de dieren van het bos ooit gezien hadden.

De bever tweeling had die dag ook weer wat geleerd, want wie een kuil graaft voor een

ander valt er zelf in.....!!

Dag Tippeltje de mier, dag vogelverschrikker. Tot de volgende keer..!!

Yvonne Tempelaar

Tippeltje de mier en het grote verrassings feestje,

Het was die nacht een koude Lente nacht in het Tover Hazelaar bos.

Alle dieren lagen lekker warm in hun holletjes en nestjes te slapen.

Zo ook Tippeltje de mier die heerlijk lag te dromen over de

dag die op het punt stond te beginnen.

Geen gewone dag, nee een heel speciale dag.

En hoe speciaal, nou daar zou Tippeltje heel snel achter komen....

"Aaaahhh" geeuwde Tippetje toen hij die morgen al heel vroeg wakker werd.

Hij was erg opgewonden want het was vandaag een heel speciale dag.

Het was namelijk zijn verjaardag.

"Ik hoop dat mijn vrienden mijn verjaardag niet vergeten zijn" zegt Tippeltje toch wel een

beetje ongerust.

Opgewonden springt Tippeltje zijn bedje uit en trekt zijn rode regen laarsjes aan.

Met een enorme zwaai gooit Tippeltje zijn deurtje open en kijkt naar buiten.

Buiten is het fris en alles is nat van de dauw. De eerste zonnestralen spieken al tussen de bomen door.

"Niks" zegt Tippeltje verontwaardigd, helemaal niks. Geen ballonnen en geen slingers in de bomen, helemaal niks.

"O nee ze zijn het echt vergeten" zegt Tippeltje verdrietig.

Met een enorme dreun gooit Tippeltje zijn deurtje dicht en loopt het natte bos in.

"Als iedereen dan toch mijn verjaardag vergeten is dan wil ik vandaag liever niet

hier in het Tover Hazelaar bos zijn" zegt Tippeltje terneergeslagen dan ga ik liever

op visite bij Willie het wratten zwijn en Storm het stinkdier.

Beide dieren wonen aan de rand van het grote bos en waren al heel lang dikke

vrienden van Tippeltje de mier.

"Het word een lange wandeling" zegt Tippeltje dus ik zal flink door moeten

stappen.

Ondertussen bij het bos meer zijn alle bos dieren druk in de weer met de

voorbereidingen voor het grote verrassings feestje van Tippeltje.

Jack en Jill de eekhoorns zijn druk bezig met het ophangen van de slingers.

Terwijl Simba de ijsbeer druk bezig is met het opblazen van de ballonnen.

Grootje de bos heks maakt de picknick plek in orde en Beatrice bever

is druk in de weer met het bakken van de verjaardags taart.

"O wat zal die Tippeltje straks opkijken" zeggen Benjamin en Beatrice bever in koor.

"Ja hij zal niet weten wat hij ziet" zeggen Morris en Millie de muis.

"En wat fijn dat jullie konden komen" zegt Ursula de wijze uil tegen Willie het wratten zwijn

en Storm het stinkdier.

"We waren ontzettend blij met de uitnodiging zeggen Willie en Storm blij.

Tippeltje is al zo lang onze beste vriend en het lijkt ons fantastisch hem weer eens te zien.

"Door dat we zo ver weg wonen zien we Tippeltje veels te weinig" zegt Storm.

Wat zal hij verrast zijn ons hier op zijn feestje te zien.

Op dat moment springt Rudy de race rat van achter de bomen tevoorschijn, wild zwaaiend met zijn armen.

"Ssssssttt allemaal" sist Rudy ik zag Tippeltje lopen achter die bomen.

"Hee hoorde ik daar iets" vraagt Tippeltje zich af en hij blijft even stilstaan om te luisteren?

"Nee ik hoor niks meer, maar ik dacht toch echt dat ik iets hoorde" zegt Tippeltje.

Ach ik zal het me wel hebben ingebeeld.

Tippeltje loopt weer verder en blijft net zo lang lopen tot dat hij aankomt bij de rand van het

grote bos waar zijn twee vrienden wonen.

"Het ziet er wel erg verlaten uit" denkt Tippeltje als hij beide deuren pot dicht ziet zitten.

"Hee maar wacht eens" zegt Tippeltje dan ineens. Op de deur van Willie het wratten zwijn

zit een briefje.

Tippeltje gaat op zijn tenen staan om het te kunnen lezen. Er staat: "Ik en Storm zijn naar het

Tover Hazelaar bos"

"Naar het Tover Hazelaar bos zegt Tippeltje" Dat is vreemd?

Verdrietig en moe maar ook heel blij dat zijn vriendjes dus in het Tover Hazelaar bos zijn

begint Tippeltje aan de lange weg naar huis.

In het Tover Hazelaar bos bij het bos meer wachten alle dieren gespannen op de komst van Tippeltje.

De slingers hangen, de ballonnen zijn opgeblazen en de taart staat klaar.

"Laat Tippeltje nu maar komen" roepen alle dieren ongeduldig door elkaar.

"Waar zit hij toch" vraagt Grootje zich ongerust af.

De dieren besluiten om Rudy de race rat op onderzoek uit te laten gaan.

En die komt ook meteen met het goede idee om briefjes op te hangen met de

aankondiging van het feest erop.

Dat zal Tippeltje in ieder geval de weg wijzen.

Tippeltje die ondertussen al vlak bij het Tover Hazelaar bos is aangekomen ziet een briefje hangen.

"Een feesje" zegt Tippeltje zou dat een feestje voor mij zijn?

Hij rent zo hard als zijn regen laarsjes hem kunnen dragen naar het bos meer.

En als hij daar aankomt..................Hoera daar is de jarige roepen alle dieren in koor.

Tippeltje is zooo verrast dat hij geen woord uit kan brengen.

Alle dieren komen naar hem toe, geven hem een pootje en kloppen hem op zijn kleine schoudertjes.

"Da da dank jullie wel" stameld Tippeltje verlegen. Ik dacht dat jullie het vergeten waren.

Dan word hij hoog de lucht in getild op de grote kop van Willie het wratten zwijn.

"Hoe kunnen we jouw verjaardag nou vergeten jij malle mier" zegt Willie, en iedereen

moet brullen van het lachen.

Vanaf dat moment was het feest in het Tover Hazelaar bos.

Er werd gezongen, heel veel taart gegeten, heel veel kadootjes uitgepakt, maar er

werd vooral ook veel gelachen.

Want een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.......

Dag Tippeltje, dag alle bos dieren.

Yvonne Tempelaar

Tippeltje de mier en Rudy de race rat,

Er waren al heel lang geen nieuwe bewoners meer bijgekomen in het Tover Hazelaar bos.

En nu was het dan eindelijk zover.

Rudy de rat zou zijn intrek nemen in het oude hol van Kobe konijn en zijn gezin.

Het konijnen gezin was kort geleden uitgebreid met 5 kleine baby konijntjes

en het hol was veel te klein geworden voor zo'n groot gezin.

De bosbewoners waren razend benieuwd naar de nieuwe bewoner en konden niet

wachten totdat het dan eindelijk zover was.

Maar de blijdschap zou helaas maar van korte duur blijken te zijn........

Zou de rust ooit nog terugkeren in het Tover Hazelaars bos?

Tippeltje de mier liep fluitend en niets vermoedend richting het Tover Hazelaar bos.

Genietend kijkend naar alle paddenstoelen die langs het pad groeide.

Hij had een zware rugzak op zijn rug want hij was een paar dagen wezen

logeren bij zijn neef in de grote stad.

Hij was benieuwd naar de nieuwe bewoner en of hij al een beetje gewend was

in zijn nieuwe hol.

En hoe zouden alle bosbewoners de nieuwe bewoner vinden? Zou iedereen goed

op kunnen schieten met elkaar?

Zo liep Tippeltje diep in gedachten verzonken tot hij plotseling finaal omver werd gelopen

door een grote zwarte rat met een zwarte tot op de draad versleten hoed op.

"Sorry heb een beetje haast" riep de rat en rende toen zonder nog om te kijken verder.

De rat was in een mum van tijd in geen velden of wegen meer te bekennen. Het enige

dat je nog zag was een grote stofwolk.

"Ooo die vervelende race rat" zei Dolf de das boos terwijl hij Tippeltje overeind hielp.

"Ik wou dat die race rat hier nooit was komen wonen".

Overal kwamen inmiddels boze stemmen vandaan en Tippeltje die inmiddels overeind stond

en voorzichtig al het stof van zijn lijfje af klopte vroeg: "Wat is hier alle me nootjes aan de hand?"

"Nou" zeiden alle bos dieren in koor, "dat zullen we je eens haarfijn uitleggen!"

Alle bos dieren begonnen boos door elkaar te roepen en te schreeuwen. Tippeltje snapte er

helemaal niks meer van.

"Ho ho ho alle me nootjes nog aan toe" riep Tippeltje, ik kan er geen touw aan vastknopen

als jullie allemaal zo door elkaar schreeuwen.

"Dolf begin jij eerst maar eens met uitleggen wat hier aan de hand is" zei Tippeltje.

"O het is verschrikkelijk Tippeltje, je zal het nooit geloven wat hier allemaal is gebeurd" zei

Dolf de das beduusd.

Het begon eigenlijk al meteen toen Rudy net zijn intrek in het oude konijnen hol genomen had.

Jack en Jill de eekhoorns die druk bezig zijn met hun wintervoorraad kwamen op een middag thuis

en troffen hun hele holletje leeg aan. "Geen nootje meer te bekennen" zei Dolf boos.

"Nee en weet je wat nog het ergste was" zeiden Jack en Jill in koor?, "dat die gemene race rat

ons op een afstandje stond uit te lachen". En weet je wat hij riep? Dat als we onze nootjes terug

wilde hebben, we heel goed moesten zoeken. En weet je waar we ze uiteindelijk terug hebben

gevonden? In die holle boomstam bij het berken bosje.

Inmiddels begon iedereen van woede weer door elkaar heen te schreeuwen.

De een riep: "hij heeft mijn kinderen geplaagd". En weer een ander riep: "en hij heeft mijn schone was vies

gemaakt", en weer een ander riep: "mij heeft hij laten struikelen". "En bij mij heeft hij mijn prachtige witte

vacht bespoten met rode verf" zei Simba de ijsbeer.

Het was wel duidelijk de maat was vol bij de bos dieren. "Ik denk dat het tijd is om maar eens even een

bezoekje te brengen aan onze Rudy" zei Tippeltje de mier. Gaan jullie allemaal maar rustig naar jullie

huisjes dan ga ik naar Rudy toe. Zo gezegd, zo gedaan. Even later stond onze vriend Tippeltje voor het

hol van Rudy de rat. Toen hij een paar keer flink op de deur had geklopt kreeg Tippeltje de schrik van zijn

leven. "tik, tik, pok, pok, ponggggg" klonk het opeens boven op de kop van Tippeltje. Een hele emmer

nootjes werd leeggegooid boven op zijn kop. "auauau" riep Tippeltje verschrikt op. Boven hem op de

onderste tak van een dikke eik zat Rudy de race rat en hij lachte zich een deuk. Toen Rudy de boze blik

van Tippeltje zag zette hij het op een lopen en verdween wederom, een enorme stofwolk achterlatend.

"Ik weet nu in ieder geval hoe hij aan de bijnaam race rat komt" dacht Tippeltje.

"Het is tijd voor een bos dieren vergadering" zei Tippeltje hardop. Hij trommelde alle bos dieren op

en met z'n alle kwamen ze samen bij de boom van Ursula de wijze uil.

"Ik heb begrepen dat die Rudy de rat jullie nogal wat problemen bezorgd" zei Ursula. Het word tijd dat

we hem maar eens een lesje leren. Met z'n allen smeden ze een wel heel gemeen plannetje dat

Rudy flink aan het denken moest zetten. Die middag kwam Rudy thuis en trof zijn hele holletje leeg aan.

"Wat is dit" vroeg Rudy zichzelf hardop af, waar zijn al mijn spullen?"

Buiten zijn hol hoorde Rudy een hoop voetstappen naderen en hij liep naar buiten. Daar stonden alle

bos dieren boos naar hem te kijken. Dit keer ging Rudy er niet vandoor, hij wist dat hij te ver gegaan was

met zijn gemene streken.

"Ik spreek nu namens alle bos dieren" riep Tippeltje met een luide stem. We hebben al je spullen buiten het

Tover Hazelaar bos gezet, het is tijd dat je ons bos verlaat! Rudy ging er dit keer niet als een haas en wind vandoor maar

liep met afgezakte schouders en een gebogen kop zachtjes weg, zijn versleten zwarte hoed in zijn pootjes.

Een klein stukje verder stond hij stil en keek om naar al die lieve dieren die hij zoveel verdriet en ellende had bezorgd.

"Het spijt me zo erg" zei hij toen zachtjes.Ik had er geen idee van dat ik jullie zoveel verdriet deed. Ik zal het echt nooit meer doen, dat beloof ik.

"Mag ik alsjeblieft blijven" snufte Rudy? "Wat vinden jullie daarvan" vroeg Tippeltje aan alle bos dieren?

Zullen we hem nog een kans geven? Er was een instemmend "ja" te horen en Rudy deed een dansje van

vreugde. Vanaf die dag was de rust wedergekeerd in het Tover Hazelaar bos. "En Rudy?" die had zijn lesje wel geleerd.

Want wie zaait, zal oogsten.

Dag Tippeltje de mier, dag Rudy de race rat. Tot de volgende keer.

Yvonne Tempelaar

Tippeltje de mier en de Paasei wedstrijd,

Het was al heel vroeg in de morgen een drukte van belang in het Tover Hazelaar bos.

Alle dieren waren die morgen namelijk al heel vroeg wakker.

Het was eerste Paasdag en alle dieren zouden mee doen

aan de grote Paasei wedstrijd.

En Tippeltje? Zou hij ook al wakker zijn?

"Bonk bonk bonk" klinkt het hard op Tippeltjes kleine deurtje.

"Tippeltje wakker worden" klinkt het nog eens.

Tippeltje schrikt ruw wakker van al die herrie.

"Alle me nootjes nog aan toe" roept Tippeltje terwijl hij snel

uit zijn bedje springt en naar zijn deurtje rent.

"Wat een commotie toch allemaal" zegt hij terwijl hij met een ruk zijn

deurtje open gooit. Wat is er toch allemaal aan de hand?

Simba de grote ijsbeer en een goede vriend van Tippeltje steekt meteen

zijn grote zwarte neus naar binnen.

"Je hebt het verslapen slaapkop" zegt Simba vrolijk.

Ben je vergeten dat het vandaag eerste Paasdag is?

"O jee" zegt Tippeltje beschaamd,ik was het helemaal vergeten.

"Vandaag is de grote Paasei wedstrijd" zegt Simba.

Schiet op Tippeltje dan gaan we ZOEKENNN.

Snel trekt Tippeltje zijn rode regen laarsjes aan en rent naar buiten.

Daar staan alle dieren al druk met elkaar te praten en ongeduldig te wachten op Tippeltje.

"Aaaah daar ben je eindelijk" roepen alle dieren in koor als ze Tippeltje aan zien komen rennen.

We wilden de wedstrijd echt niet zonder jouw beginnen.

"Sorry hoor" zegt Tippeltje met een hoog rode kleur op zijn wangen van schaamte.

Ik was helemaal vergeten dat het vandaag eerste Paasdag is en ben dus ook de wedstrijd vergeten.

"Maakt niet uit" zegt Simba de ijsbeer. Je bent er nu dus laat de wedstrijd beginnen.

Alle dieren verzamelen zich op de grote open plek in het bos waar de wedstrijd zal beginnen.

Alle dieren groot en klein doen mee.

Ursula de wijze uil legt aan iedereen nog even snel de spelregels uit en dan gaan alle dieren

op zoek naar de eieren die de Paashaas die nacht heeft verstopt in het bos.

Tippeltje de mier vormt samen met Simba de ijsbeer, Rudy de race rat, en Jack en Jill de eekhoorns

een groepje en met zijn vijven lopen ze richting het grote bos meer.

Iedereen heeft een mandje aan zijn arm en al wandelend zoeken ze naar Paaseieren.

"Ja ik heb er eentje" schreeuwt Rudy de race rat en hij laat trots zijn Paasei zien.

En zo vinden de vrienden de een na de andere Paasei. Ook Jack en Jill die al

heel snel hun mandjes vol hebben.

Behalve Tippeltje die heeft nog geen enkel ei gevonden.

"Ze liggen dit jaar wel erg goed verstopt" zegt Tippeltje een beetje verdrietig. Ik heb er nog geen een

gevonden.

"Ach joh dat komt vanzelf" zegt Simba bemoedigend en geeft Tippeltje een klopje op zijn kleine schoudertje.

Heel voorzichtig uiteraard om Tippeltje niet meteen omver te gooien.

Eindelijk komen ze bij het bos meer aan waar de vriendjes ieder een kant op gaan om rond het bos meer

naar Paaseieren te gaan zoeken.

Tippeltje zoekt onder elke steen en tussen het riet aan de kant van het meer.

Elk blaadje dat hij ziet tilt hij op en kijkt eronder of er een Paasei onder ligt.

Maar nog steeds heeft Tippeltje geen geluk.

"Ik vind het niet echt leuk zo" zegt Tippeltje mopperend terwijl hij onder een omgevallen boom kijkt.

Maar ook daar ligt geen Paasei verstopt.

"Misschien heb ik in het hoge gras een stukje verderop meer geluk" zegt Tippeltje en loopt weer

vol goede moed richting het hoge gras.

Met zijn kleine pootjes duwt hij het hoge gras opzij en BOEM loopt hij pardoes met zijn snuitje

tegen iets groots en wits aan.

"Au" zegt Tippeltje terwijl hij zijn pijnlijke neusje wrijft.

Wat is dat nou? Het lijkt wel een ei...!! "Ja" zegt Tippeltje blij het is een ei....!!

Tippeltje is zo blij dat hij helemaal niet in de gaten heeft dat dit ei helemaal niet geverfd is.

Met al zijn krachten rolt hij heel voorzichtig het ei in zijn mandje die ook meteen vol is.

Trots gaat hij op zoek naar zijn vrienden.

Ondertussen een stukje verderop bij het bos meer lopen Meneer en Mevrouw kip naar graantjes te zoeken.

"We zijn nu al een poosje weg" zegt Mevrouw kip bezorgd, laten we snel terug gaan naar ons ei.

Straks word het koud en het staat op het punt om uit te komen.

Snel lopen Meneer en Mevrouw kip terug naar hun ei.

Maar als ze het hoge gras opzij duwen schrikken ze zich een hoedje.

"O nee help" zegt Meneer kip. Ons ei is weg.

Tippeltje laat trots het ei aan zijn vrienden zien. "Hij is mooi he" zegt Tippeltje trots en

het is de grootste van allemaal.

"Ja" zeggen zijn vrienden groot is hij zeker maar mooi is hij niet. Onze eieren zijn mooi

geverfd en die van jouw is maar erg witjes.

En zo gezellig babbelend lopen ze met zijn vijven terug naar de open plek in het bos.

Daar verzamelen alle dieren zich met hun mandjes vol gevonden Paaseieren.

Het is een bonte bedoeling in het Tover Hazelaar bos.

Ursula de uil zit op een grote tak en zal de eieren gaan tellen. Het dier dat de meeste eieren

gevonden heeft is de grote winnaar van de wedstrijd.

"Wij hebben 15 eieren bij elkaar" zeggen Benjamin en Beatrice bever. "En wij hebben er wel 17" zeggen

Morris en Millie muis.

"Ik heb er 6" roept Valentijn de kleine vos blij.

En zo gaat het tellen nog een poosje door. En dan is Tippeltje de mier aan de beurt. "Ik heb er maar eentje" zegt

Tippeltje heel trots. Het is er maar eentje maar het is wel de aller grootste.

Op dat moment klinkt er een krakend geluidje uit het grote witte ei van Tippeltje.

Alle dieren gaan om het mandje heen staan en kijken naar het ei dat nu nog harder gaat kraken.

"Krak krak" klinkt er weer uit het ei. En dan opeens steekt een heel klein geel kuikentje zijn kopje uit het ei.

"Piep piep" zegt het zachtjes en alle dieren moeten lachen.

"Dat is geen Paasei lieve Tippeltje" zegt Ursula de uil lachend, dat is een kippen ei. En ik vrees dat Meneer en

Mevrouw kip heel ongerust naar hun ei aan het zoeken zijn..

Het lijkt me verstandig als Rudy de race rat op zoek gaat naar Meneer en Mevrouw kip om hun te zeggen dat hun ei

is verward met een Paasei en veilig en wel bij ons is hier op de open plek in het Tover Hazelaar bos.

Zo gezegd, zo gedaan. Even later komt Rudy de race rat samen met Meneer en Mevrouw kip de open plek op lopen.

Als Meneer en Mevrouw kip hun kuikentje zien zijn ze enorm blij en opgelucht.

"Het spijt me verschrikkelijk" zegt Tippeltje de mier beschaamd. Ik dacht echt dat ik een Paasei gevonden had.

"Ach lieverd" zegt Mevrouw kip. We zijn al lang blij dat er niks ernstigs met het ei gebeurd is.

Het had veel erger af kunnen lopen.

Alle dieren zijn enorm blij met de goede afloop. Het was het leukste Paasfeest ooit in het Tover Hazelaar bos.

Tippeltje word gekozen tot grote winnaar van de Paasei wedstrijd.

Want zeg nu zelf, je vind niet elke dag een Paasei met een kuikentje erin.....!!!

Dag Tippeltje, dag kuikentje, tot de volgende keer.

Yvonne Tempelaar

Tippeltje de mier en de brandweer bijen,

Het had al dagen niet geregend in het Tover Hazelaar bos.

De grond was kurkdroog en de bomen, planten en bloemen

snakten naar een druppeltje water.

Ook de bos dieren waren de aanhoudende droogte meer

dan beu.

Maar er dreigde een nog veel groter gevaar in het Tover Hazelaar

bos.......!!!

Tippeltje de mier steekt voorzichtig zijn kopje buiten de deur van

zijn huisje en ziet dat ook deze dag de Zon weer uitbundig schijnt.

De bloemen voor zijn huisje laten slap hun kopjes hangen en

het gras is geel en dor van de aanhoudende droogte.

Snel doet hij zijn deurtje weer dicht en gaat op zijn rug op zijn

kleine bedje van bladeren liggen.

"Er is echt niks te beleven" zegt hij hardop tegen zichzelf.

Alle dieren blijven binnen vanwege het warme weer en ik

verveel me te pletter..!!

Dan krijgt hij een idee. Tippeltje pakt een grote tas met

spelletjes in, zet een grote zonnehoed op zijn kleine kopje

en gaat op weg naar het huis van Simba de ijsbeer.

Onderweg komt hij geen levend wezen tegen, iedereen houd

zich schuil voor de brandende Zon.

Maar dan ineens hoort hij harde kreten in de verte. Tippeltje

blijft staan om te luisteren en hoort dan dat het kreten om hulp

zijn.

Hij gooit zijn zware tas op de grond en rent richting het hulp geroep.

Als hij vlakbij het grote bos meer is word het geroep luider en dan ineens

ziet hij Storm het stinkdier en Willie het wratten zwijn aan komen rennen.

Ze zijn doodsbang dat ziet Tippeltje meteen en hij rent ze tegemoet.

"Het is verschrikkelijk Tippeltje" gilt Willie buiten adem.

"Zoiets heb je nog nooit gezien" roept Storm naar adem happend.

Benjamin en Beatrice bever die de commotie ook gehoord hebben

vanuit hun dam komen aangerend om te kijken wat er aan de hand is.

Niemand begrijpt een woord van wat Willie en Storm zeggen want

ze schreeuwen steeds door elkaar heen.

Ook Ursula de uil is ondertussen wakker geworden van alle herrie en

,komt aangevlogen.

"Ho ho ho rustig aan jongens" zegt ze met haar krassende stem en

Willie en Storm houden verschrikt hun mond.

Vertel nu eens rustig wat er aan de hand is. "Willie begin jij eerst" zegt

Ursula.

"Ooo het is verschrikkelijk" zegt Willie. Er is brand uitgebroken aan de

rand van het bos. "Ja" snikt Storm onze huisjes dreigen in vlammen

op te gaan.

"Mensen hebben aan de rand van het bos gekampeerd en hebben hun

kampvuur niet goed uitgemaakt" zegt Willie. En nu bedreigt het vuur

niet alleen onze huisjes maar ook het hele bos.

Ursula die niet voor niks zo'n slimme uil is neemt meteen de leiding.

"Jullie gaan met z'n allen de rest van de bos dieren waarschuwen en

rennen dan zo snel als jullie kunnen naar de rand van het bos" zegt

Ursula maar blijf wel op veilige afstand. Ik ga hulp halen.

"Hulp van wie" vraagt Tippelte verbaasd?

"Dat zul je zo wel zien en nu hup hup opschieten" zegt Ursula streng

en vliegt dan met klapperende vleugels snel weg.

Korte tijd later staan alle bos dieren vlak bij de rand van het grote bos

angstig naar de vlammen zee te kijken.

Sommige dieren klampen zich huilend aan elkaar vast.

De eerste rijen bomen zijn al in vlammen opgegaan en nu dreigt

de brand verder het bos in te trekken.

Op dat moment horen ze boven het geluid van de knetterende vlammen een

ander geluid uit komen.

"Zoem zoem zoem wij zijn de brandweer bijen" klinkt het van ver.

Het geluid komt snel dichterbij.

"Zoem zoem zoem wij blussen elke brand" klinkt het nu harder, en dan ineens

zien de dieren waar al dat gezoem vandaan komt

Tussen de bomen vandaan komen ineens honderden bijen aanvliegen

allemaal met een emmertje in hun pootjes.

Om de beurten gooien de bijen hun emmertjes met water leeg boven de

vlammen en vliegen dan weer snel terug naar het grote bos meer

om opnieuw hun emmertjes te vullen met water en komen dan snel weer

terug gevlogen naar de brand.

"Zoem zoem zoem wij zijn de brandweer bijen" klinkt het telkens opnieuw.

Zoem zoem zoem wij blussen elke brand...!!

De bijen vliegen af en aan net zolang tot de brand helemaal geblust is.

De bos dieren klappen luid in hun pootjes als de brandweer bijen even

later met lege emmertjes aan komen vliegen.

"De klussss isss geklaard" zegt een grote gestreepte bij.

"Het gevaar isss geweken" roepen alle andere bijen in koor.

Nog harder klappen de bos dieren en juichen van blijdschap.

"Jullie zijn helden" zegt Tippeltje de mier lachend, echte helden.

"Nee hoor zegt de grote gestreepte bij wij zijn de brandweer bijen,

wij blussen elke brand en dit issss ons werk, ZOEM ZOEM.

De bijen waren die dag echte helden, we moeten er niet aan denken

als zei er niet waren geweest.

Een wijze raad van de bijen, "kijk altijd uit met vuur".

Dag Tippeltje de mier, dag brandweer bijen. Tot de volgende keer..!!

Yvonne Tempelaar

Tippeltje de mier en de gebroken poot van Jack de eekhoorn,

Jack de eekhoorn doet er altijd alles aan om het zijn vriendinnetje Jill naar de zin te maken.

Hij klimt voor haar in de hoogste bomen om de lekkerste en grootste nootjes van allemaal

voor haar te plukken.

De bos bewoners hebben Jack al zo vaak gewaarschuwd dat hij goed moet oppassen met al die

stunts, maar hij luistert nooit en blijft de meest gevaarlijke dingen doen.

Ook vandaag was Jack zich weer flink voor Jill aan het uitsloven maar deze keer liep

het heel wat minder goed af.......

Het is een prachtige zomerdag in het Tover Hazelaar bos.

Alle dieren genieten van het prachtige weer.

Tippeltje was op het idee gekomen om samen met alle bos dieren te gaan zwemmen in

het grote bos meer.

"Tralalalala" zingt Tippeltje vrolijk terwijl hij zijn kleine handdoekje stevig onder zijn pootje klemt.

Hij is op weg naar het grote bos meer waar alle dieren met elkaar zullen gaan zwemmen.

Een eindje verderop bij de holle boom hoort hij Jack en Jill de eekhoorns lachen van plezier.

"O jee" zegt Tippeltje, ik hoop maar dat Jack voorzichtig doet..!!

De bomen hangen vol met heerlijke nootjes en Jack wil voor Jill alleen de aller mooiste en

aller grootste plukken.

Als Tippeltje dichterbij komt ziet hij Jack heel hard van de ene naar de andere boom springen

waarbij hij de meest gekke stunts uithaalt.

Jill zit op de onderste tak van de boom en lacht hard om de gekke capriolen van Jack.

Jack klimt hoger en hoger en hoger de boom in, steeds hoger tot dat hij niet meer verder kan.

"Kom naar beneden Jack" roept Jill angstig. Nu is het welletjes geweest. Hup naar beneden komen.

Tippeltje is inmiddels aangekomen bij de holle boom en blijft stilstaan om naar de gekke capriolen van

Jack te kijken.

Jack klimt heel voorzichtig naar het uiteinde van een lange tak want daar hangt de grootste en mooiste

noot die hij ooit gezien heeft.

"Ooo wat zal Jill opkijken als ik die voor haar mee brengt" zegt Jack en klimt steeds dichter naar

de grote noot toe.

Tippeltje die in de gaten heeft wat Jack aan het doen is begint te roepen: "Jack die tak is veels te dun

om over heen te klimmen, kom onmiddelijk naar beneden.

Maar Jack luistert niet en klimt door. De dunne tak begint steeds verder door te buigen en dan ineens

als Jack bijna de noot te pakken heeft klinkt er een luide "krak" en tuimelt hij in een duik vlucht naar beneden.

Om met een luide "bons" vlak voor tippeltje en Jill op de grond te vallen.

"O nee" roepen Tippeltje en Jill in koor. Ben je in orde Jack?

Ze buigen zich over Jack heen maar die ligt dood stil op de grond.

"We moeten snel hulp halen" zegt Tippeltje. Blijf jij maar hier bij Jack dan haal ik Grootje de bos heks.

Tippeltje rent zo snel als zijn rode regen laarsjes hem kunnen dragen naar het huisje van Grootje en klopt hard op de deur.

Nog voordat Grootje haar deurtje heeft open gedaan begint Tippeltje al te vertellen.

"Je moet snel mee komen Grootje" zegt Tippeltje. Jack is uit de boom gevallen en beweegt niet meer.

Grootje ziet aan Tippeltjes snuitje dat het menis is en pakt snel haar eerste hulp tasje want die zal ze

vast en zeker nodig hebben.

Samen rennen ze naar de holle boom van Jack en Jill.

Daar ligt Jack nog steeds heel stil op de grond. Grootje knielt naast hem neer en aait voorzichtig over

zijn bolletje "Och jee daar zit een hele grote bult zijn kop" zegt Grootje bezorgd. En zijn poot ligt in een

rare draai op de grond, ik denk dat die poot gebroken is.

Voorzichtig om Jack zo min mogelijk pijn te doen gaat Grootje aan de slag met gips, verband en pleisters.

En net als ze daar mee klaar is opent Jack zijn oogjes. "Waar ben ik" vraagt hij slaperig? "En waarom kan

ik mijn pootje niet bewegen? "Je bent uit de boom gevallen" zegt Grootje vriendelijk. Je hebt een bult op je

kop en je pootje is gebroken.

"O nee" zegt Jack verdrietig nu kan ik niet zwemmen. En het is net van dat lekkere weer.

Op dat moment komen alle bos bewoners aan lopen. Ze zijn op zoek naar Jack en Jill en Tippeltje.

"Waar blijven jullie nou" vragen ze in koor. Wij hebben al een paar baantjes gezwommen.

En dan zien ze Jack op de grond liggen met zijn hoofd en poot in het verband en hier en daar pleisters

over zijn hele lijfje geplakt.

"Wat is er gebeurd" vraagt Simba bezorgt? Is alles goed met je Jack?
En dan verteld Tippeltje het hele verhaal. Hoe Jack aan het stunten was en zo graag die ene mooie noot voor

Jill wilde plukken en dat hij toen uit de boom viel.

Alle dieren staan ongerust om Jack heen maar Grootje stelt hun gerust dat alles weer goed zal komen met Jack.

"Hij zal krukken nodig hebben om mee te lopen" zegt Grootje.

"Laat dat maar aan mij over met mijn grote scherpe tanden heb ik die zo gemaakt" zegt Benjamin bever.

Even later staat Jack overeind op zijn splinter nieuwe krukken en kan alweer een beetje lachen.

Grootje zegt dat hij voorlopig heeeel voorzichtig moet doen want hij heeft een harde smak op zijn hoofd gemaakt.

"Is het deze noot die je zo graag wilde plukken" horen ze dan ineens een stemmetje zeggen?

Daar komt Tippeltje de mier aan lopen en voor zich uit rolt hij een enorme grote noot.

De grootste die ze ooit hebben gezien.

Jack begint te lachen en is door het dolle heen van blijdschap.

"Jippie" roept hij blij. Nu kan ik toch die noot nog aan mijn vriendinnetje geven.

Jill krijgt een rode kleur en alle dieren schieten in de lach.

Dat was een heel avontuur vandaag in het Tover Hazelaar bos.

En zal jack zijn lesje geleerd hebben?? Want wie niet horen wil moet maar voelen.....!!!

Dag Tippeltje, dag alle vriendjes, tot de volgende keer...!!

Yvonne Tempelaar